Leren presenteren met virtual reality

Wilfred Rubens schrijft regelmatig de meest interessante artikelen over de potentie van VR en AR voor het onderwijs. In een van zijn artikelen haalt hij Campus Technology aan, die voorspelt dat er binnen drie jaar tijd een toename van 85% van het gebruik van VR devices zal zijn. Wow, dan moeten we in het onderwijs maar snel beginnen! Nou heb ik eigenlijk een beetje een probleempje, en dat is dat ik niet zo goed kan inschatten hoe deze techniek nou precies in onze praktijk het verschil gaat maken..

Ok, ik was vorig jaar op De Onderwijsdagen (aanrader!!) en daar was al veel VR en AR te vinden; ik kon zelf o.a. met zo’n ‘duikbril’ op hologrammen in de ruimte om mij heen toveren en men liet ons ervaren hoe we bepaalde taken op een boorplatform moesten uitvoeren, ook onder veranderende condities. Voor onze mbo-beroepen kan ik met wat fantasie wel voorstellen dat het nuttig kan zijn om virtueel de motor van een nieuw uit te brengen auto in elkaar te zetten (Automotive College), veiligheidsoefeningen te doen in verschillende noodscenario’s (Veiligheid&Defensie) of te experimenteren met verschillende soorten make-up of smeersels op huidtypen (Beauty College). Maar waar ik toch wat moeite mee had, was bedenken hoe het taalonderwijs er profijt zou kunnen hebben. Als docent Engels is dat toch één van de eerste dingen die mij interesseren..

Gelukkig kwam Stan van Ginkel afgelopen donderdag bij ons op bezoek en hij heeft mij de ogen geopend 🙂 met een heel concreet voorbeeld. In het onderzoek dat hij heeft uitgevoerd wordt gebruik gemaakt van VR om beter te leren presenteren. Laat dat nou net een ‘skill’ zijn die relevant is voor ongeveer alle studenten en docenten (en de meeste werknemers in het algemeen), een skill die in elk taal-onderwijsprogramma een rol speelt en ook nog eens steeds belangrijker lijkt te worden. In Amerikaanse films zie je altijd de meest flitsende presentaties in hippe bedrijven (indrukwekkend en een tikkie intimiderend-) voor bedrijfs producten of ideeën, steeds vaker word je gevraagd een ‘snelle pitch’ voor te bereiden of zelfs met overtuiging een TED-achtig verhaal te brengen. Een slimme keuze dus voor een onderzoek, kunnen deze competenties gestimuleerd worden door slimme technologie? En wat vinden de studenten daar zelf van?

Leren presenteren met virtual reality, hoe gaat dat dan in zijn werk? Je zet als spreker zo’n geavanceerde bril op en je ziet je (virtuele-) publiek. Of je publiek groot of klein is, met interesse naar de spreker kijkt of al keuvelend met de buurvrouw de mascara bijwerkt heeft natuurlijk invloed op het begin van je presentatie (en je zelfverzekerde uitstraling). De software registreert hoe vaak je aan je gezicht zit, hoe rechtop je staat, je het publiek aankijkt, welke handgebaren je maakt en hoe snel je praat. In de toekomst kun je de software natuurlijk programmeren om tijdens de presentatie al feedback of opdrachten te geven, ook te letten op de inhoud/structuur van de presentatie en verschillende publieksreacties op jouw verhaal te laten zien.

De universitaire studenten (Wageningen) die meededen aan het onderzoek hadden best waardering voor de analytische feedback die zij kregen. Deze werd hen trouwens nog wel door een docent meegedeeld hetgeen van invloed zou kunnen zijn op de positieve ervaring. De controlegroep oefende dezelfde presentatievaardigheden met alleen een docent (zonder de software dus). Beide groepen lieten dezelfde resultaten zien. ‘A promising start’ zou je zeggen en de moeite waard om verder te onderzoeken in hoeverre een deel van het onderwijsprogramma vervangen kan worden door ‘oefenen met VR’.

Stan gaat verder met deze ontdekkingstocht bij de HU. Er volgen natuurlijk meer vragen dan antwoorden uit dit gesprek, zo vraag ik mij af of de waardering van studenten als het gaat om leren/oefenen met VR bij universitaire studenten anders is dan bijvoorbeeld studenten in het mbo of leerlingen in het vo. We gaan daarom kijken of één van onze colleges de software wil testen op een mbo-groep.

En wat zou ik zelf eigenlijk prefereren? Het lijkt mij wel prettig om een presentatie een aantal keer te kunnen oefenen op een nep-publiek en dan feedback te krijgen op die technische aspecten. Maar zou ik er niet ook een beetje kriegel van worden als de software bijhoudt hoe vaak ik aan mijn hoofd zit of met mijn handen wiebel? Nou ja, het mooie is natuurlijk dat ik die aspecten gewoon lekker uit kan zetten in de software en een daverend applaus kan aanzetten!